Historia
Ogólny rys historyczny .
Pierwszy duszpasterz wspólnoty – ks. Władysław Olszewski przybywa z Samogoszczy w 1906 r. i buduje kaplicę mszalną /drewnianą/ oraz plebanię. Jednocześnie w 1906 r. budowane są fundamenty nowego kościoła. 30 września dziekan janowski poświęca kamień węgielny. Nowy kościół został konsekrowany 16.X.1908 r. przez bpa Franciszka Jaczewskiego. Kościół zbudowano ze składek społeczeństwa. Parafia formalnie powstaje rok po konsekracji – dekret z 22.XII. 1909 r. Ogłoszono dokument / dziekan konstantynowski / - 12.I.1910 r. Parafia liczyła ok. 3500 osób. Proboszczem został ks. Stanisław Borucki /on dokończył budowę kościoła/. Parafia składała się z nast. Miejscowości: Kornica, Bukowice, Dubicze, Koszelówka, Nosów, Rudka, Walim, Wólka Nosowska, Wyrzyki i Klukowszczyzna.Wszystkie wioski należały do par. Górki z wyjątkiem Klukowszczyzny / par. Huszlew /. Na terenie do tej pory unickim, powstała parafia katolicka, a wierni – to unici a nawet prawosławni, którzy po ukazie carskim /1905 r./ masowo przechodzili do Kościoła katolickiego. Dlatego też ks. Olszewski, który rozpoczął tworzenie parafii i budowę kościoła, musiał opuścić w 1907 r. Kornicę.
KAPLICA W KOSZELÓWCE – została wybudowana za proboszczowania ks. kan. Jana Gogłozy, choć pomysł zbudowania w tej miejscowości punktu katechetycznego powstał za ks.Piętki, który nawet pod ten cel zakupił teren w pobliżu szkoły. Dzięki wielkiemu zaangażowaniu mieszkańców – kaplica powstała w szybkim tempie i została poświęcona 29.VI.1990 r. przez bpa. Jana Mazura, który nadał wezwanie Najśw. Serca Pana Jezusa.
7. Dziejami parafii zajął się ks. Piotr Sawczuk, obecny ks. biskup pomocniczy diec. Siedleckiej, wydając książkę /2009 r./ „Kornica – dzieje pisane krwią i kredą”. Jest kilka prac magisterskich, traktujących o różnych aspektach Kornicy, ale niestety nie wydano ich drukiem.
W kościele znajduje się tablica poświęcona ks. Adolfowi Kryńskiemu /zginął w Dachau/; tablica z medalem „Pro Ecclesia et Pontifice”, który otrzymał Jan Typa – były unita i osoba wielce zasłużona dla parafii; kapliczka z Chrystusem „Frasobliwym” /w Kornicy/;
Miejsca historyczne: - Pomnik Odrodzenia Ojczyzny /1925 – staraniem nauczycieli/; - krzyż upamiętniający egzekucję 10 mieszkańców Kornicy /1943 – zbrodnia hitlerowska/; na terenie parafii są pozostałości cmentarza unickiego /bez widocznych grobów/
Duża część parafian była represjonowana w czasie Unii; 31 unitów zostało odznaczonych Złotymi Krzyżami Zasługi nadanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej /1927 r./. W czasach Polski „Ludowej” – praktycznie każdy proboszcz spotkał się z represjami czy szykanami a parafii została odebrana ziemia, na której wydobywano kredę przez kilkadziesiąt lat. Ziemia ta nie została zwrócona ani nie doczekano się rekompensaty.
